اثر 4 هفته بیتمرینی متعاقب 3 ماه تمرین هوازی بر سطوح سرمی TNF-α و مقاومت انسولین در مردان دیابتی نوع2 | ||
پژوهش های کاربردی در تغذیه ورزشی و علم تمرین | ||
دوره 1، شماره 2، تیر 1403، صفحه 21-38 اصل مقاله (2.06 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22091/arsnes.2024.10657.1012 | ||
نویسندگان | ||
محمدمهدی گائینی1؛ عبدالعلی بنائی فر2؛ نرگس چمنی* 3 | ||
1کارشناسی ارشد، گروه علوم ورزشی، دانشگاه قم، قم، ایران. | ||
2دانشیار، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. | ||
3کارشناسی ارشد، گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، موسسه آموزشی عالی طلوع مهر، قم، ایران | ||
چکیده | ||
مقدمه: هدف این مطالعه بررسی اثر 4 هفته بیتمرینی متعاقب 3 ماه تمرین هوازی بر سطوح سرمی TNF-α و مقاومت انسولین در مردان دیابتی نوع 2 بود. روش: نمونه آماری این پژوهش 24 نفر مرد مبتلا به دیابت نوع دو 30 تا 40 سال با شاخص توده بدنی 30 تا 34 بودند که داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (12 نفر) و گروه تجربی (12 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 12 هفته، و هر هفته سه جلسه تمرین هوازی، تمرینات را با شدت 55 درصد حداکثر بیشینه شروع کرده و در پایان هفته هشتم شدت تمرینات به 75 درصد رسید. 48 ساعت قبل و بعد از اجرای پژوهش و پس از 4 هفته بیتمرینی، شاخصهای آنتروپومتریکی اندازهگیری شده و همچنین با هدف اندازهگیری TNF-α، گلوکز و مقاومت انسولین در هر دوگروه درحالت 12 ساعت ناشتا مقدار 4 سیسی خون گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تی مستقل، و برای بررسی تغییرات بینگروهی و تحلیل درونگروهی از آنالیز واریانس تکرار مکرر به همراه آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. سطح معنیداری p<0.05 درصد بوده و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 22 انجام شد. یافتهها: نتایج نشان داد 12هفته تمرین هوازی باعث کاهش معنیدار سطوح سرمی (013/0=P) TNF-α، گلوکز ناشتا (000/0=P) و مقاومت انسولین (013/0=P) در گروه تجربی شده، و این تغییرات پس از 4 هفته بیتمرینی همچنان حفظ شد. در شاخصهای آنتروپومتریکی ازجمله وزن بدن (000/0=P)، توده بدن (000/0=P) و درصد چربی بدن (000/0=P) متعاقب 12هفته تمرین هوازی مشاهده شد، این مقادیر پس از 4 هفته بیتمرینیحفظ شد. نتیجهگیری: 3 ماه تمرین هوازی باعث بهبود سطوح TNF-α گلوکز ناشتا، و مقاومت انسولین و نیز کاهش معنیدار شاخصهای آنتروپومتریکی در مردان دیابتی نوع 2 شد. سطوح این متغیرها پس از 4 هفته بیتمرینی، همچنان بهمیزان معنیداری پایینتر از سطوح پایه حفظ گردید. | ||
کلیدواژهها | ||
تمرین هوازی؛ بیتمرینی؛ گلوکز؛ انسولین؛ دیابت نوع 2؛ سطوح سرمی TNF-α؛ مردان | ||
عنوان مقاله [English] | ||
The effect of 4 weeks of non-exercise followed by 3 months of aerobic exercise on TNF-α serum levels and insulin resistance in men with type 2 diabetes | ||
نویسندگان [English] | ||
Mohammad mahdi Gaeeni1؛ ,Abdolali Banaeifar2؛ Narges Chamani3 | ||
1Master's degree, Department of Sports Science, Qom University, Qom, Iran. | ||
2Associate Professor, Faculty of Physical Education and Sports Sciences, South Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran | ||
3Master's degree, Department of Sports Science, Faculty of Literature and Humanities, Institute of Higher Education Non-profit of Tolo Mehr, Qom, Iran | ||
چکیده [English] | ||
Purpose: The aim of this study was to investigate the effect of 4 weeks of non-exercise followed by 3 months of aerobic exercise on serum levels of TNF-α and insulin resistance in men with type 2 diabetes. Method: The statistical sample of this research consisted of 24 men aged 30 to 40 with type 2 diabetes and a body mass index of 30 to 34. They were voluntarily selected and randomly divided into two groups: a control group (12 individuals) and an experimental group (12 individuals). Over a period of 12 weeks, the experimental group engaged in three sessions of aerobic training per week. The exercises began at 55% of maximum intensity and by the end of the eighth week, the intensity had increased to 75%. Anthropometric indicators were measured 48 hours before and after the research implementation, and after 4 weeks of non-exercise. Additionally, TNF-α, glucose, and insulin resistance were measured in both groups after fasting for 12 hours, with 4 cc of blood drawn. Data analysis involved using an independent t-test and repeated analysis of variance with LSD post hoc test to examine inter-group and intra-group changes. The significance level was set at p<0.05%, and data analysis was conducted using SPSS version 22 software. Findings: The results showed that 12 weeks of aerobic training caused a significant decrease in serum levels of TNF-α (P=0.013), fasting glucose (P=0.000), and insulin resistance (P=0.013) in the experimental group, and these changes were maintained after 4 weeks of non-training. Anthropometric indices such as body weight (P=0.000), body mass (P=0.000), and body fat percentage (P=0.000) decreased after 12 weeks of aerobic training, and these values were maintained after 4 weeks of non-training. Conclusion: Three months of aerobic exercise improved TNF-α levels, fasting glucose, and insulin resistance, as well as significantly reduced anthropometric indices in men with type 2 diabetes. The levels of these variables remained significantly lower than the baseline levels after four weeks of not training. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
Aerobic Training, Non-Training, Glucose, Insulin, Type 2 Diabetes, TNF-α Serum Levels, Men | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 225 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 207 |